Mampuján
75 Kinderen Zonder School
Mampuján bevindt zich in María la Baja, Bolivar. Het was en is een strategische plek voor de doorgang van wapens, drugs en strijdkrachten. Dorpelingen in Mampuján zaten jarenlang gevangen in het kruisvuur tussen paramilitairen en guerrillagroepen. Vandaag de dag, na jaren van geweld en velen inwoners zijn gevluchten, proberen de bewoners het leven in Mampuján terug te brengen. De inwoners van Mampujan missen echter nog steeds veel menselijke basisbehoeften, zoals een gezondheidscentrum, straatverlichting, drinkwater en een school voor 75 kinderen die in dorp wonen.
Bekijk de video hieronder om meer te leren over het verhaal van Mampuján. Met deze video hopen we de autoriteiten te overtuigen verandering te brengen in dit dorp. Help ons door de video met zoveel mogelijk mensen te delen, en laten we er samen voor zorgen dat de kinderen van Mampuján zo snel mogelijk toegang krijgen tot onderwijs en schoon drinkwater.
Deel deze pagina
Mampuján: een plek met dromen, verlangens en hoop
door Juan Felipe Hernández
Mampuján bevindt zich in "María la Baja", Bolívar. Het was een strategische plek voor de doorvoer van wapens, drugs en strijdkrachten, maar ook het epicentrum van een strijd tussen paramilitairen en guerrillastrijders. Op 10 maart 2000 arriveerde een groep paramilitairen onder leiding van Rodrigo Mercado, alias 'Cadena', in de dorp en beval de inwoners te vertrekken. Zo niet, zouden ze het bloedbad dat plaatsvond in El Salado, hier herhalen.
Ondanks wat er al die jaren geleden is gebeurd, besloten enkele inwoners van Mampuján vol kracht en moed terug te keren, om terug te eisen wat van hen was. De ruïnes en kapotte gebouwen weerspiegelen echter de verwaarlozing van de staat. De enige bron van water die de inwoners hebben, is een beek die het dorp passeert. Er is geen riolering of ook maar enige openbare voorziening.
Tussen het gegiechel en nieuwsgierige blikken, verwelkomen de kinderen van de school ons. Argelia, een van de vrijwillige docenten, laat ons zien wat zij samen met andere vrijwilligers tot studieruimte hebben gemaakt. Een open ruimte, waar ze les krijgen onder de zon, waar ze onophoudelijke hitte van Mampuján proberen te doorstaan.
Ik vraag me af waar de staat is. Ironisch genoeg denk ik aan de politieke campagnes die op dit moment in mijn land worden gevoerd. Vage beloftes van politici sluipen steeds weer in mijn gedachten. Het is geen kwestie van beleefd om hulp vragen. In dit geval gaat het om het eisen van wat constitutionele en universele mensenrechten zijn: toegang tot onderwijs, toegang tot openbare diensten, toegang tot adequate voedsel- en watervoorziening, toegang tot gezondheidszorg, enzovoort.
Ongelooflijke landschappen, unieke geuren en smaken. Er zijn veel lessen en anekdotes die we meenemen van ons bezoek aan Sucre en Bolívar. Geweldige mensen, gemeenschappen die strijden voor een betere toekomst, sociale leiders die dag in dag uit werken voor hun gemeenschappen, plekken waar de staat niet reikt. Een moeizaam en eindeloos werk om dorpen en gemeenschappen te herdefiniëren die om de een of andere reden problematisch waren, maar die vandaag de dag plekken zijn waar vreugde, vrede, hoop, vereniging en liefde samenkomen.
