Bogotá

Bogotá is de hoofdstad van Colombia en met meer dan 12 miljoen inwoners haar grootste stad. De Bogotáno's worden 'Rolos' genoemd, maar Bogotá wordt bewoond door mensen uit heel Colombia. Omdat het de hoofdstad van Colombia is, verhuizen velen naar de stad op zoek naar werk. Maar het is ook de bestemming van duizenden vluchtelingen die vanwege het gewelddadige conflict of de armoede hun huis moesten ontvluchten. De stad heeft niet genoeg werk voor iedereen die aankomt en kan hen ook niet voorzien van goede huisvesting. Daarom vestigen velen zich in de buitenwijken van de stad en bouwen ze hun eigen huizen op de hoge heuvels van ‘de stad van het goud’. De informele nederzettingen strekken zich uit tot in de buurgemeente Soacha van Bogotá. Soacha heeft echter nog minder middelen om de nieuwkomers te helpen, en zonder aanwezigheid van de overheid is er een gebrek aan bijna alles: onderwijs, gezondheidszorg, goede huisvesting, werkgelegenheid en veiligheid. Over het algemeen is Bogotá in tweeën te delen: het rijke noorden en het arme zuiden. De twee mengen over het algemeen niet. En in het midden ligt Los Mártires. Lees hieronder meer over beide gebieden.

Los Mártires

Los Mártires is een van de armste wijken van de stad liggende in het centrum van Bogotá. Het heeft een slechte reputatie vanwege de hoge mate van drugsgebruik, microhandel, prostitutie en daklozen. Het was de thuisbasis van de beruchte ‘olla’ genaamd La L. Deze kleine wijk, ook wel El Bronx genoemd, was vroeger hét centrum van microhandel en drugsgebruik. Omdat er geen andere plek was om naartoe te gaan, vonden veel daklozen een thuis in deze buurt, totdat de regering in 2016 besloot om het hele gebied te evacueren. Nu wordt de buurt omgetoverd tot een creatieve wijk genaamd El Distrito Creative El Bronx. Terwijl de misdaad El Bronx verliet, verliet het de stad niet, en de daklozen blijven dakloos elders in Los Mártires, aan hun eigen lot overgelaten, met weinig tot geen hulp. Mensen uit dit gebied worden vaak in deze omstandigheden geboren of gedwongen en groeien op in extreme armoede, omringd door drugsdealers en consumenten. Met weinig kansen volgen velen van hen hun voorbeeld. Dit heeft geleid tot een enorm stigma op mensen uit dit gebied, waardoor het voor hen nog moeilijker wordt om hulp te krijgen of werk te vinden.

Lees meer over La L, ook bekend als 'El Bronx', door op de onderstaande link te klikken.

Cazucá, Ciudad Bolivar, Bosa, Kennedy

Op weg naar de buitenwijken van Bogotá vinden we uitgestrekte informele nederzettingen gebouwd op de hellingen van de stad. De grootste sloppenwijk van Bogotá heet Ciudad Bolivar die onmerkbaar overgaat in de buurt Cazucá bovenop de heuvel, waarop de grens ligt tussen Bogotá en zijn extreem arme zuiderbuur Soacha. De sloppenwijken zijn de thuisbasis van miljoenen mensen die naar de stad zijn verhuisd op zoek naar werk of als vluchtelingen van het aanhoudende conflict in Colombia en meer recentelijk in Venezuela. Onder de andere sloppenwijken zijn Kenndy en Bosa. Mensen in deze sloppenwijken worden vaak displaced genoemd, en ze wonen in zelfgemaakte huizen, wat vaak informeel is, d.w.z. Illegaal. Dit betekent dat hun huizen niet geregistreerd staan ​​als onderdeel van de stad. Er is een proces dat de legalisatie van informele nederzettingen wordt genoemd, maar dit is niet van toepassing op veel van de sloppenwijken, aangezien ze zijn gebouwd op gevaarlijke hellingen, die risico lopen op aardverschuivingen. Daarom worden de mensen aan hun lot overgelaten. Zonder aanwezigheid van de regering bestaat er een machtsvacuüm dat wordt opgevuld door bendes en paramilitairen die de inwoners geweld en angst bezorgen. Iedereen die de macht van de bendes in gevaar brengt, riskeert zijn of haar leven. Veel gemeenschapsleiders worden vermoord zonder enige gevolgen voor de moordenaars, zonder enige gerechtigheid en vaak zelfs zonder ook maar een kort nieuwsartikel.

Sucre

Als je ooit 'Honderd Jaar Eenzaamheid' van Gabriel Garcia Márquez hebt gelezen, zul je Sucre begrijpen. Een provincie waar magie, liefde, veerkracht en geweld als buren naast elkaar bestaan.

Sucre is een departement in het noorden van Colombia, in de Caribische savanne, grenzend aan de departementen Bolívar, Córdoba en de Caribische Zee. Deze locatie heeft tijdens verschillende momenten in de geschiedenis van Colombia strategische waarde gehad. Tijdens de kolonisatie was het een gebied waar Afrikaanse slaven waren gevestigd en later degenen die hun vrijheid wonnen naar toe trokken vanuit plekken als Cartagena. Veel van Sucre's cultuur is daarom beïnvloed door de Afrikaanse diaspora. Later, tijdens de jaren van de burgeroorlog (1930-2000), ondervonden verschillende gemeenten en gemeenten van het departement het conflict rechtstreeks, aangezien het een strategische doorgang was voor wapens, drugs en strijdkrachten. De snelle en gemakkelijke toegang tot internationale wateren trok de drugshandel aan en de uitgestrekte jungle diende als een toevluchtsoord en schuilplaats voor illegale activiteiten.

Door de oorlog en verwaarlozing door de staat is Sucre één van de 10 armste departementen in Colombia, met een armoede-index van 51,4. Daarom zijn er verschillende gemeenten en dorpen waar geen publieke diesnten, medische centra, schoon drinkwater of zelfs scholen zijn.

Tijdens ons bezoek aan Sucre hebben we een aantal van deze plaatsen kunnen bezoeken: Galleras, waar de enige bron van water een regenwater put is, of Altos del Rosario waar geen openbare diensten zijn en de misdaadcijfers zeer hoog zijn. Er zijn veel andere voorbeelden van plaatsen waar het recht op basisbehoeften wordt geschonden. Maar ondanks deze harde realiteit is Sucre een departement dat dankzij haar inwoners in het teken staat van cultuur, veerkracht en saamhorigheid.

Als je naar Sucre gaat, eet dan zeker een Sancocho Trifasico, of zoals Profe Lina het noemt, de helende Sancocho (een lokale soep), luister naar het geluid van de traditionele gaitas, drink Borojo-sap om je immuunsysteem te verhogen en dans op de Champeta-muziek dat op iedere straathoek uit de speakers knalt.

Sucre heeft nog steeds veel nodig, maar als er één ding is waar het genoeg van heeft, dan is het liefde, smaak en vreugde.

Klik op de link hieronder om ons project ¨Gezichten uit Sucre¨ te bekijken, en vindt onder andere videos, fotos en verhalen over de cultuur, de mensen en de geschiedenis van Sucre.

Medellín

Voor miljoenen mensen is Pablo Escobar de eerste persoon aan wie ze denken als ze over de stad Medellín horen. De stad werd in de tijd van Escobar als de gevaarlijkste stad ter wereld bestempeld. In de afgelopen decennia is de stad echter een enorme transformatie ondergaan, waardoor het aantal moorden drastisch is gedaald en het één van de veiligste grote steden van Colombia is geworden. Deze transformatie werd veroorzaakt door ambitieuze gemeentelijke ingrepen, zoals de aanleg van een kabelbaan, die de armere gebieden op de heuvels verbindt met het centrum van Medellín. Maar bovenal waren het de mensen van Medellín die besloten het lot van hun stad voor eens en voor altijd te veranderen. In Comuna 13 bijvoorbeeld, is kunst de drijfveer van sociale verandering geworden, waarbij kinderen uit de handen van de drugskartels worden gehaald en een andere toekomst wordt geboden, zonder geweld, zonder drugs en zonder armoede. De nalatenschap van Escobar leeft echter voort in het stigma dat hij oplegde aan de naam van de stad en zijn inwoners. Nu is het tijd voor de inwoners van Medellín om hun stad en haar naam terug te claimen, door de wereld te laten zien waar de stad werkelijk om draait. Met onze projecten kunnen we helpen bij dit proces, door een platform te bieden om de kunst en verhalen van de mensen uit Medellín te delen met de wereld.

Chocó en de Pacifische Kust

Chocó is het armste departement van Colombia. Samen met andere departementen aan de Pacifische kust huist het de grootste populatie Afro-Colombianen in Colombia. Ze hebben enorm geleden en lijden nog steeds onder het conflict in Colombia, omdat ze midden in het geweld zitten dat wordt veroorzaakt door guerrillastrijders, paramilitairen, drugskartels en de regering. Om dezelfde reden zijn toeristen grotendeels weggebleven uit deze gebieden en zo is ook hun verhaal grotendeels onverteld. De armoede in Chocó is ernstig, en daarom trekken veel mensen naar de stad op zoek naar een beter leven. Tegelijkertijd heeft de hele Pacifische kust echter een buitengewoon rijk natuurlijk en cultureel erfgoed, dat door de samenleving wordt genegeerd, zelfs in Colombia zelf.

Cartagena is uitgeroepen tot de nummer 1 bestemming van Colombia in de Lonely Planet. Het is daarom een ​​nog populairdere bestemming geworden voor toeristen en vastgoedontwikkelaars, en rijke buitenlanders hebben praktisch de gehele ommuurde oude binnenstad en het moderne schiereiland Boca Grande opgekocht. De instroom van buitenlands geld heeft een ongelooflijke gentrificatie veroorzaakt, een torenhoge stijging van de huizenprijzen, met als gevolg de verplaatsing van de armere lokale bevolking naar de buitenwijken van de stad. Tegelijkertijd was en blijft Cartagena een locatie voor veel vluchtelingen die hun geboorteplaats zijn ontvlucht vanwege gewelddadige conflicten of aanhoudende armoede. Deze mensen profiteren niet van de economische bloei van Cartagena, zoals kan worden gezien door iedereen die de bus neemt van Cartagena naar de havenstad Barranquilla. Wij geloven dat toerisme zowel voor de lokale bevolking als voor de bezoekers een goede zaak kan zijn. Het is echter belangrijk dat toeristen de leefsituatie begrijpen van de mensen die wonen in de plaatsen die ze bezoeken. Op dit moment zijn ze vrijwel onzichtbaar voor de gemiddelde toerist. Dat is waar we iets kunnen veranderen. We kunnen de huidige en toekomstige toeristen meer kennis bieden over de onmenselijke omstandigheden die veel lokale bewoners doormaken, zodat ze mogelijk manieren kunnen vinden om te helpen.

San Andrés

San Andrés is een eiland gelegen in de Caribische Zee, niet ver van Nicaragua. Onlangs is het eiland getroffen door een orkaan, waardoor veel mensen hun huis zijn verloren. Wij geloven dat ons werk in dit soort situaties nuttig kan zijn, aangezien mensen afhankelijk zijn van donaties en overheidssteun, die vaak tekortschieten omdat ze niet zichtbaar zijn. Met onze projecten kunnen we hun zichtbaarheid vergroten en de wereld de menselijkheid laten zien van de mensen die in deze door rampen getroffen gebieden leven.

La Guajira

La Guajira is het op één na armste departement van Colombia. Het ligt aan de noordkust, grenzend aan Venezuela, en is de thuisbasis van de Wagyu-bevolking, die het er al vele eeuwen woont. Ze staan bekend om hun prachtige handtassen, die in toeristenwinkels in heel Colombia worden verkocht. Tegelijkertijd lijden ze echter aan extreme hongersnood en droogte. La Guajira wordt voor een groot deel gecontroleerd door olie- en kolenbedrijven die de rivier hebben opgedroogd om plaats te maken voor hun eigen werkzaamheden, waardoor de lokale bevolking zonder water zit. Ze worden genegeerd, het zwijgen opgelegd en in de steek gelaten om te verhongeren. Dat is waar we iets kunnen veranderen. We willen ze de middelen bieden om de wereld over hun situatie te vertellen en tegelijkertijd hun ongelooflijk rijke cultuur te delen